W każdej kolejnej edycji „Raport ACFE do Narodów” pokazuje znaczenie zgłoszeń w wykrywaniu oszustw. W nadchodzącym wydaniu raportu na 2020 r. znajduje się informacja, że 43% przypadków oszustw zostało wykrytych dzięki zgłoszeniom, a w organizacjach posiadających szkolenia w zakresie świadomości oszustw i formalne mechanizmy raportowania, liczba ta wzrosła do 56%. Ustanowienie infolinii, anonimowego formularza internetowego, adresu e-mail lub innego mechanizmu zgłaszania nieprawidłowości jest często niedrogim i wysoce skutecznym sposobem wykrywania oszustw w organizacjach każdej wielkości i branży. Ale czemu ma służyć narzędzie do raportowania, jeśli nikt go nie używa?

Stephen Kohn spędza dużo czasu zastanawiając się nad tym pytaniem. Kohn jest powszechnie uznawany za jednego z wiodących amerykańskich sygnalistów i adwokatów „qui tam”, a obecnie reprezentuje sygnalistę Danske Bank Howarda Wilkinsona. W swoim przemówieniu wygłoszonym podczas konferencji ACFE Fraud Conference Europe w Europie, zadał pytanie uczestnikom: „Jak stworzysz program raportowania, w którym większość pracowników zgłosi nieprawidłowości?”

Kohn podsumował skandal związany z oszustwami w banku Danske oraz ujawnienie informacji przez Wilkinsona, jako doskonały przykład tego, jak bardzo jego zdaniem brakuje europejskich przepisów dotyczących informowania o nieprawidłowościach. Wilkinson po raz pierwszy alarmował o praniu pieniędzy i korupcji w estońskim oddziale Danske Bank w 2014 r., ale jego skargi nie były formalnie badane przez bank do końca 2017 r. – a organy regulacyjne nie wkroczyły do 2018 roku. Szacuje się, że w latach 2007–2014 w oddziale wyprano około 240 miliardów dolarów.

„Wielokrotnie widzieliśmy, że zarzuty zgłaszane przez sygnalistów nie są właściwie badane” – powiedział Kohn. „Jaką korupcję opłacono za te wszystkie pieniądze? I Danske Bank mógł to zatrzymać w 2014 roku. ”

Jednym z obszarów, w którym Kohn uważa, że europejskie przepisy dotyczące osób zgłaszających przypadki naruszenia mijają się z celem, jest fakt, że większość z nich jest napisana z naciskiem na ochronę informatorów przed działaniami odwetowymi, podczas gdy nie kładzie się tak dużego
nacisku na treść informacji, które dostarcza osoba zgłaszająca nieprawidłowości, ani na nagrody pieniężne. „Po co skupiać sprawę informatora na dyskryminacji?” zapytał Kohn. „Dlaczego nie oprzeć systemu raportowania nieprawidłowościach na motywowaniu?”

Kohn uważa, że amerykańskie przepisy dotyczące informowania o nieprawidłowościach, z których wiele pomogło ustanowić prawny precedens, są bardziej skuteczne w zachęcaniu sygnalistów do działania. Nacisk na wiele z tych przepisów polega na tym, że sygnalista otrzyma rekompensatę pieniężną na podstawie dostarczenia prawdziwych i wartościowych informacji, które doprowadzą do pomyślnego działania egzekucyjnego. Obecne przepisy stanowią, że osoby zgłaszające przypadki naruszenia mają prawo do nagrody w wysokości 10–30% zebranych wpływów zainicjowanych przez ich ujawnienie.

„Jeśli Twoja nagroda opiera się na przedstawieniu rządowi dowodów wysokiej jakości… masz motywację, aby wykorzystać te wartościowe raporty”, powiedział Kohn. Do 2017 r. Sankcje od spraw dotyczących osób zgłaszających przypadki naruszenia wyniosły ponad 40,5 mld USD na przestrzeni lat, a nagrody wypłacane z tytułu takich przypadków wyniosły ponad 6,58 mld USD. „Te przepisy działają… i się opłacają”.

Chociaż Kohn krytykował europejskie i inne międzynarodowe przepisy dotyczące informowania o nieprawidłowościach, podkreślił, że każda firma prowadząca działalność w Stanach Zjednoczonych prawdopodobnie będzie podlegać obowiązującym przepisom dotyczącym wynagrodzeń, nawet jeśli ma siedzibę w innym kraju. „Amerykańskie przepisy dotyczące informowania o nieprawidłowościach mają znaczące zastosowanie ponadnarodowe”, powiedział. Zachęca wszystkich potencjalnych sygnalistów do korzystania z ich praw oraz do braku obaw przed kontaktem z prawnikiem lub National Whistleblower Center, w którym Kohn jest Przewodniczącym Rady – w celu uzyskania wskazówek i porad.